Rusteloos

Als de stilte invalt
en ik ver weg ben,
droom ik van thuis.

Ik sus mezelf in slaap
maar eigenlijk wil ik dat niet meer.
Ik wil de waarheid onder ogen zien,
met open armen de realiteit omhelzen
misschien.

Er is geen inspiratie,
er zijn geen woorden
als ik jou mis.
Rusteloos is
wat door mijn aderen stroomt.
Zinnen worden niet meer dan
een dagdroom,
dolende flarden,
halve woorden,
spinsels.