Vakantie in eigen land

Nog een paar dagen en dan gaan we op vakantie naar Nederland. Met een Boliviaan op vakantie gaan betekent eerst veel stress over het papierwerk dat nodig is om een toeristenvisum te krijgen. Ook al is het de derde keer dat we  naar Nederland gaan maakt ze dat bij Spaanse ambassade niets uit. Elke keer kan het weer geweigerd worden en moet je hopen dat ze een goede bui hebben en ons dat felbegeerde visum geven. Omgaan met de stress van het papierwerk zal ik nooit leren.

De volgende stap is de koffer inpakken. Ik probeer altijd kadootjes mee te nemen voor familie en vrienden maar na vier jaar wordt het steeds moeilijker om nog iets te vinden wat ik niet al eerder heb gegeven. Dit keer heb ik chocolade met quinoa en spaghetti gemaakt van quinoameel meegenomen (je moet toch wat). Daarna is het altijd de vraag hoeveel kleding ik meeneem. Ik beloof mezelf altijd dat ik niet teveel zal shoppen als ik in Nederland ben dus ik kan best mijn koffer inpakken met alle kleding die ik nodig heb voor drie weken Nederland. Ik houd mezelf natuurlijk voor de gek want elke keer dat ik weer in het land ben shop ik me gek en draag ik niets van de kleding die ik had meegenomen. En voor de terugweg past het allemaal niet meer in mijn koffer! Ik denk niet dat ik het ooit zal leren.

Als ik aan vakantie denk kijk ik altijd uit naar uitslapen, boeken lezen en luieren. In de praktijk is vakantie in eigen land helemaal niet ontspannend. Er zijn altijd praktische zaken te regelen. Paspoort vernieuwen, de kapper, vaccinaties bijhouden, tandartsbezoeken en nog meer van dat soort saaie klusjes prop ik dan in de drie weken dat ik er ben. Daarnaast ben ik altijd zo blij dat ik iedereen weer kan zien en daarom vullen de dagen zich zonder uitzondering met bijkletsen met vriendinnen, terras hangen met anderen, zoveel mogelijk tijd doorbrengen met familie en alle feestjes meepakken die er zijn. En natuurlijk kunnen we niet alleen drie weken in Nederland doorbrengen. Vrienden en familie wonen verspreid over Europa en dus zullen we dit keer ook een paar dagen Portugal en Madrid doen.

Ik stap meestal bekaf weer in het vliegtuig terug naar Bolivia waar iedereen altijd zo blij is me weer te zien dat het eerste weekend ook gelijk vol met feestjes is. Ik leer het nooit.

Soms fantaseer ik van een lange strandvakantie waar ik alle dagen vul met het liggen op een strandbed, cocktails drinken en dagdromen. Maar  nu ga ik eerst op vakantie in eigen land en als ik heel eerlijk ben kan ik niet wachten. Slapen doe ik wel in een volgend leven!

Veel liefs, Adinde