Poëzie of nie?

Ik heb altijd veel geschreven, veel korte en langere verhalen en ook een boek. Maar van het ene op het andere moment ben ik een paar jaar geleden gedichten gaan schrijven en het blijkt dat ik het hartstikke leuk vind. Ik woonde net in een nieuw land waar ik weinig mensen kende en mijn nieuwe leven frustreerde me vaak. Ik hou altijd een dagboek bij en schrijf alles op. Op dat moment was mijn dagboek (misschien een beetje zielig haha) mijn beste vriend waar ik alles aan vertelde. En toen zomaar begonnen de gedichten uit mijn pen te stromen. Het spelen met woorden, gevoelens kunnen verwoorden en sommige zinnen laten rijmen zijn altijd een uitdaging en het is altijd maar afwachten of het allemaal wel lukt maar wat vind ik het leuk! Ik ken de regels van het dichten niet en ik vind het moeilijk om een gedachte of verhaal in te pakken in abstracte woorden en metaforen. Ik schrijf vooral intuïtief en gebruik de woorden die in me opkomen. Is dat dan poëzie of niet? Ik heb geen idee maar maakt dat wat uit? De enige regel als het gaat om kunst maken is wat mij betreft dat het oprecht moet zijn. Mijn advies dus als je twijfelt of je iets wel of niet kan: gewoon doen want we kunnen zoveel meer dan we denken. En zolang je het leuk vindt om te doen wat je doet – of dat nou een hobby of een baan is – is dat eigenlijk het enige wat belangrijk is. Heb een beetje schijt aan de vraag of het goed genoeg is of niet!

Woorden

Woorden op papier.

Het zwart krast op wit of

het inkt ontspringt de toetsen.

Woorden op papier

als bewijs van bestaan

zodat de wereld mijn zoektocht

aanschouwt.

Woorden op papier

zijn mijn leidraad in het leven,

wijzen mij de weg

naar houvast en begrijpen

van de chaos.

Woorden op papier

zijn de uiting van een ijdeltuit

om het mooier te laten klinken

dan het is.

Woorden op papier

om de gedachtestroom te stoppen

en te zweven in het niets,

alles is gezegd en geschreven.

Dear diary...

Poëzie of nie?

Veel liefs, Adinde

My diary