Mijn baby in het buitenland 2

Ik vind mezelf eigenlijk wel een expert als het gaat om integreren in een nieuwe cultuur. En voor mijn gevoel ben ik hier inmiddels geïntegreerd. Dit is mijn tweede thuis en ik denk zelfs na over een tweede paspoort! Maar een kind krijgen voegt daar weer een nieuwe dimensie aan toe die ik helemaal niet verwacht had. Ik begin gewoon weer overnieuw met integreren (help!). Voor het eerst moeder worden is een hele overweldigende ervaring maar ook wel een heel instinctief proces. Op één of andere manier heb ik het gevoel dat ik weet wat ik doe en wat goed voor mijn kind is. Maar wat blijkt, ook dat is dus weer cultureel bepaald. Want wat ik denk dat goed is ligt soms ver weg van wat men hier daar over denkt. Een paar voorbeelden; iedereen vind het heel normaal een baby op te pakken zonder eerst aan de ouders te vragen of het mag. De territoriale gevoelens die ik daarbij heb vind ik heel verrassend. Het is hier ook de gewoonte om het haar van peuters af te scheren want het schijnt dan heel mooi terug te groeien. En ik heb een telefoonnummer van iemand die wel de wimpers van mijn baby kan knippen, daarna schijnt het ook heel mooi terug te groeien. Ik moet er niet aan denken.

Maar aan de andere kant is dit ook echt een land waar alles om baby´s draait. Er zijn wetten die het aantal uren dat een vrouw moet werken beperkt als ze borstvoeding geeft en echt iedereen vraagt de hele dag aan me hoe het met mijn zoon gaat. Ze willen foto´s zien en alles aan me vertellen over hun eigen kinderen. Een kind wordt altijd als een zegen gezien en ze mogen overal bij zijn; op elk feestje of in een restaurant zijn ze welkom.

Dus zoals altijd met integreren heeft een nieuwe cultuur zo zijn voor- en nadelen en zoek ik de middenweg tussen twee verschillende werelden.

Dear diary...

Mijn baby in het buitenland 2

Veel liefs, Adinde

My diary